Контекст: Павел Трафімавіч выцірае хусцінкай няпрошаныя мужчынскія слёзы; Упаў, неяк галаву схаваў у зямлю, а потым зноў ускочыў бегчы, бягу, рукі целяпаюцца нерухомыя… – усхвалявана расказвае Павел Трафімавіч і на колькі хвілін замаўкае; Павел Трафімавіч з асаблівай удзячнасцю ўспамінае свайго камандзіра, старшага лейтэнанта Будзінава; Дарэчы, яго паранілі ў той жа дзень, як і мяне, – успамінае Павел Трафімавіч; Напрыканцы нашай сустрэчы Павел Трафімавіч пажадаў моладзі не бачыць ніколі вайны