Контекст: Паважаныя Ганна Адольфаўна і Вікенцій Васільевіч РАКАЎЦЫ! Прыміце шчырае спачуванне з выпадку напаткаўшага вас вялікага гора — смерці любімага Брата і Швагра
Контекст: Тут як тут і Ганна Адольфаўна з бубнам — калі граць, то дуэтам! Святочнасці «музейнаму» пакою дадаюць яркая паласатая посцілка, якой засланы ложак, вышываныя навалочкі на падушках, самаробныя сурвэткі і палавікі на падлозе — спадчына Аляксандравай маці
Контекст: – Наша вяселле было 22 жніўня 1966 года, – расказвае Ганна Адольфаўна Хадкевіч; …Ганна Адольфаўна ўспа мінае, што першае яе знаёмства з рэдакцыяй адбылося яшчэ ў школе: дзяцей прывялі на экскурсію ў маленькі будынак на вуліцы Ленінскай; Адпачылі! Калі газету і, адпаведна, друкарню ў 1962 годзе ліквідавалі, Ганна Адольфаўна ўладкава лася на працу ў бібліятэку; Ганна Адольфаўна ўспамінае: пакуль Яраслаў вучыўся на журфаку, у іх невялічкай кватэры на вуліцы Карла Маркса перабывалі ўсе яго аднакурснікі; – У водпуск Слава заўсёды ехаў у Астравец, няважна, са мной ці адзін, – расказвае Ганна Адольфаўна; Ганна Адольфаўна і ў Ваўка выску пра цавала ў друкарні; Яна робіць тое, што некалі Ганна Адольфаўна – толькі ўжо на іншым тэхнічным узроўні: Ала закончыла тэхналагічны ўніверсітэт і працуе тэхнічным рэдактарам Ваўкавыскай раённай газеты «Наш час»; Уз’ядналіся, калі пабудавалі новы тыпавы будынак на Набярэжнай – там усім месца хапала, – успамінае Ганна Адольфаўна
Контекст: Сваіх гасцей Ганна Адольфаўна сустрэла ў бадзёрым настроі; Ганна Адольфаўна нарадзілася ў вёсцы Ніўнае Стаўбцоўскага раёна; Праз некаторы час Ганна Адольфаўна пазнаёмілася з Пятром Андрэевічам, ураджэнцам вёскі Гнесічы, куды пераехала жыць; Шчырыя, працавітыя, Ганна Адольфаўна і Пётр Андрэевіч выхавалі такімі і сваіх трое дзяцей – Галіну, Марыю і Міхаіла
Контекст: Пехатой, на скутары, на аўтамабілі мужа або дачкі ў любы час і любое надвор'е Ганна Адольфаўна дабіраецца да тых, каму патрэбна яе дапамога, – каб аблегчыць боль лекамі ці проста дапамагчы доб рым словам
Контекст: «А да тых, хто не хоча, – не пойдзем», – весела смяецца Ганна Адольфаўна; «Трэба паспець заехаць да кожнага, – заклапочана Ганна Адольфаўна, – каб людзей не пакрыўдзіць, абавязкова наведаем нашага 91-гадовага бацюшку
