Контекст: Інтэрнатуру Ян Аляксандравіч праходзіў у Баранавічах – па хірургіі, а размеркаваны быў у Івацэвічы як анестэзіёлаг-рэаніматолаг; За паўвека ў краіне зроблены вялікі крок наперад у хірургіі і анестэзіялогіі: сталі рабіць эпідуральную анестэзію, лапараскапічныя аперацыі, праводзіць трансплантацыю органаў… Дарэчы, Ян Аляксандравіч абе- дзвюма рукамі за трансплантацыю і лічыць, што людзі могуць абурацца па прычыне забору органаў у памерлых толькі з-за сваёй недасведчанасці ў асобных пытаннях; На што яны разлічваюць? – разважае Ян Аляксандравіч; Аднак Ян Аляксандравіч не адзін; Пяць гадоў таму Ян Аляксандравіч лёгка прыняў навіну, што прыйшоў час развітацца з прафесіяй, – важна сысці на пенсію ў пару, не стаўшы абузай для калег і пацыентаў; За 45 гадоў працы, з якіх больш за 20 Ян Аляксандравіч быў загадчыкам аддзялення, ён аказаў дапамогу дзясяткам тысяч пацыентаў

Контекст: Ян Аляксандравіч, выдатны ўрач, Ганаровы грамадзянін Івацэвіцкага раёна і ўвогуле паважаны чалавек у раёне, прыехаў у Івацэвічы па размеркаванні яшчэ ў 1974 годзе і жыццё на новым месцы пачаў з пошуку свайго храма; – Касцёл у Івацэвічах пачынаўся з людзей, – успамінае Ян Аляксандравіч

Контекст: Паважаны Ян Аляксандравіч Перавязка і твая сям’я! Прыміце словы шчырага спачування з выпадку смерці самага дарагога чалавека – маці

Контекст: У адным з пакояў культурна-спартыўнага цэнтра стаіць більярдны стол, дзе дае майстар-класы Ян Аляксандравіч Грыгор’еў, член нацыянальнай зборнай Беларусі па гульні ў більярд

Контекст: У рамках святочнай імпрэзы Ян Аляксандравіч распавёў вучням шмат цікавага з жыццёвага вопыту і пажадаў добрых адзнак у новым навучальным годзе

Контекст: Ян Аляксандравіч Шапель нарадзіўся 29 мая 1944 года ў вёсцы Заполічы Свіслацкага раёна Гродзенскай вобласці; У Маскве Ян Аляксандравіч праслужыў тры гады; У Івацэвіцкай Црб памятаюць Яна Аляксандравіча як прафесіянала і выдатнага чалавека, вопыт і веды якога дапамагалі як пацыентам, так і калегам; Аддзяленне рэанімацыі самае складанае, тут часта за некалькі хвілін адбываецца сур’ёзная бараць- ба між жыццём і смерцю, – расказаў Ян Аляксандравіч; Ян Аляксандравіч адзначыў, што, параўноўваючы работу цяпер і ў тыя часы, калі толькі прыйшоў працаваць у Івацэвіцкую Црб, можа з упэўненасцю сказаць – цяпер у медыцынскага персаналу ёсць усё неабходнае, каб выконваць сваю работу на самым высокім узроўні; Раней мы маглі толькі пра гэта марыць, – адзначыў Ян Аляксандравіч; Грош цана чалавеку, які не выхаваў паслядоўнікаў… Шмат чалавечых гісторый бачыў за сваю дзейнасць Ян Аляксандравіч: некаторыя з сумным канцом, але дастаткова і тых, якія заканчваюцца шчасліва; Так, былы пацыент Яна Аляксандравіча, які паступіў у яго рукі пасля аўтааварыі са шматлікімі траўмамі, выжыў; Ян Аляксандравіч – чалавек веруючы, наведвае касцёл і ўпэўнены, што вера заўсёды дапамагала яму ў рабоце; Чым больш ты ў медыцыне, тым лепш разумееш, што кожны чалавек – гэта ўнікальны сусвет, і перад чалавецтвам ёсць яшчэ многа таямніц, у тым ліку і паходжанне чалавека, – падзяліўся думкамі Ян Аляксандравіч; 14 сакавіка 2019 года Ян Аляксандравіч сышоў на заслужаны адпачынак, але працягвае весці актыўны лад жыцця; Тым больш, што працуюць у Івацэвіцкай Црб урачы, у арсенале якіх не толькі веды, але і ўменне падысці да чалавека з душой, – кажа Ян Аляксандравіч; Таму трэба пачынаць з сябе… Навіну аб тым, што атрымаў званне Ганаровага грамадзяніна раёна, Ян Аляксандравіч успрыняў філасофскі: канешне, было прыемна, але адзначыў, што жыў і працаваў не для рэгалій, а па волі сэрца і сумлення; Вось такі ён, Ян Аляксандравіч Шапель, за спінай якога тысячы ўратаваных жыццяў

Контекст: Гэта Ян Аляксандравіч ШАпеЛь, урач-анестэзіёлаг райбальніцы, працоўны стаж – 41 год, з іх загадчыкам аддзялення рэанімацыі і анестэзіялогіі працаваў з 1977 па 1994 год і з 2001 па 2008 год, занесены на Дошку гонару і ўзнагароджаны граматамі

Контекст: Ураджэнец Гродзенскай вобласці, Свіслацкага раёна, Ян Аляксандравіч шануе паходжанне сваіх бацькоў і іх рэлігію – каталіцтва; Ян Аляксандравіч Шапель, нягледзячы на вялікі вопыт работы, лічыць, што ўсіх тонкасцяў прафесіі яшчэ не спазнаў: – Чым больш вопыту, тым больш “дрыжыць рука”; А вось што расказаў Ян Аляксандравіч пра прагрэс у анестэзіялогіі за апошнія гады: – Калі я толькі прыйшоў на работу, а гэта 1974 год, лекі былі ў дастатковай колькасці; Ян Аляксандравіч успамінаў выпадкі, якія найбольш запомніліся яму, узрушылі; Яго верным сябрам (а сяброў, кажа Ян Аляксандравіч, у яго нямнога і павінна быць нямнога, калі тое сапраўдныя сябры) стаў пацыент з сур’ёзнейшай траўмай грудной клеткі пасля аварыі; Ян Аляксандравіч нядаўна пахаваў брата; Ян Аляксандравіч расказаў і пра розніцу паміж назіральнікам і ўдзельнікам аперацыі; Што яшчэ трэба ўлічыць таму, хто хоча зрабіць гэтую прафесію сваёй альбо толькі прыйшоў у яе? – Трэба добрасумленна адносіцца да сваіх абавязкаў і па магчымасці дапамагаць чалавеку да апошняга, – лічыць Ян Аляксандравіч; Шкада толькі, што многа начэй правёў не дома, сям’я недаатрымала ўвагі… У наступным годзе будзе 40 гадоў з той пары, як Ян Аляксандравіч Шапель уладкаваўся на працу ў нашу райбальніцу; У Яна Аляксандравіча не так даўно нарадзіўся ўнук; Анестэзіёлагрэаніматолаг Ян Аляксандравіч Шапель ЛЮДЗІ РЭДКІХ ПРАФЕСІЙ � Анестэзіёлаг-рэаніматолаг – прафесія з узростам у некалькі дзесяцігоддзяў, але сёння без удзелу такога спецыяліста не праходзіць ні адна больш-менш складаная аперацыя