Контекст: Як і многія яго слынныя землякі – Янка Быліна, Канстанцін Стаповіч, – ён хацеў, каб яго пахавалі на радзіме, на клюшчанскіх могілках
Контекст: У гэты ж час у Цудзенішках працаваў Янка Быліна – паэт, драматург, каталіцкі святар
Контекст: У мурах касцёла пахаваны яшчэ адзін святар-паэт Янка Быліна (Ян Семашкевіч)
Контекст: Жыве ў Белай Вадзе Рышард Семашкевіч – унук сябра ство ранага Казімірам Сваяком «Хаўруса сваякоў» Адама са знакамітага роду Семашкевічаў, самым яркім і вядомым прадстаўніком якога быў святар паэт Янка Быліна
Контекст: Ксёндз Ян Семашкевіч (Янка Быліна, 1883 – 1956) не служыў у Клюшчанскім касцёле – але ён хрысціўся, тут упершыню прыняў Святую камунію, тут яго юная душа пацягнулася ў вышы ню, тут прыйшло да яго рашэнне прысвяціць сябе служэнню Богу
Контекст: Ды ці мала яшчэ імёнаў, вартых увекавечання ў райцэнтры, знойдзецца на Астравеччыне? Гэта жывапісцы – польскі і англійскі “мастак веку” Мар’ян Богуш-Шышка з Трокенікаў і пляменнік Льва Талстога Леў Дабжынскі з Лошы, беларускія паэты Янка Быліна з Лакцянаў і Казімір Сваяк з Бараняў (усцешна, што вуліца ў яго гонар ужо ёсць у першым мікрараёне горада), лаўрэат Нобелеўскай прэміі і класік польскай гістарычнай прозы вучні Генрык Сянкевіч, які плённа працаваў у сядзібе Мінэйкаў у Дубніках, і роды-пакаленні рэфарматараў-асветнікаў Абрамовічаў з Варнян і Бжастоўскіх з Міхалішак, архібіскупа, ардынатара Вільнюскай архідыяцэзіі Юліёнаса Стапанавічуса з Міцюнаў
Контекст: Цікава, што пахаваны Янка Быліна ў Польшчы, а другая магіла ксяндза знаходзіцца на Астравеччыне, у вёсцы Клюшчаны; Пачынаючы з сакавіка 1920 года, Янка Быліна наладжвае пастаяннае супрацоўніцтва з беларускай каталіцкай газетай «Крыніца», якая з 1926 года выходзіць пад назвай «Беларуская крыніца»; За перыяд супрацоўніцтва з газетай з 1920 па 1933 год Янка Быліна змясціў на яе старонках 28 вершаў і баек, вершаванае апавяданне і трагікамедыю «Выбары старшыні»; З 1946 года Янка Быліна служыў на Беласточчыне – пабудаваў там касцёл і быў яго першым пробашчам
Контекст: Духоўнасць Гэты верш, напісаны ў 1934 годзе, моцна хворы ў той час паэт Янка Быліна (ксёндз Ян Семашкевіч) прысвяціў ксяндзу Вінцэнту Гадлеўскаму, нават не здагадваючыся, што звяртаецца ў ім не толькі да сябра і аднадумцы, але і да ўсіх нас – да тых, хто жыве ўжо ў новым, ХХІ стагоддзі: “
