Контекст: Калектыў літаб’яднання “Суквецце” віншуе Антона Сямёнавіча з юбілеем, жадае моцнага здароўя, ажыццяўлення творчых планаў, далейшага плёну ў пісьменніцкай дзейнасці, каб яго паэзія і проза і надалей знаходзілі дарогу да сэрцаў чытачоў! *** Бяжыць сцяжынка, спее жыта, Калоссе вершы шэпча мне… Ізноў жыцця майго арбіта У край Прынёманскі імкне… Мае тут старты, прызямленні, Як Бог у німбе, бацькаў дом… У цішы гойнай пазбаўленні Ад самых найцяжэйшых стом… Тут сэрцу без трывогі біцца, Тут хараство – здымай кіно, Тут Усясвет дзень-ноч глядзіцца Бацькоўскай хатцы у акно… …Бяжыць сцяжыначка, віхляе, Цярэбіць ветрык валасы… Душой расчулены, спяшаю Да дзіўнай роднае красы… Залаценькі дзянёчак асенні… Мітусіцца лісцё матылькамі, павуціння шаўковы шнурочак адбівае вясёлкі агнямі… Залаценькі асенні дзянёчак! Сум па леце не супіць нам бровы! Не суцішацца ў нас летуценні і ласкавыя, ўзнёслыя словы… – хай пацешыцца й ветрык асенні… Не вужэе пачуццяў разліў, не ляднее багровая казка… Наш прыемна-глыбінны здзіў родніць душы знітоўнаю ласкай… *** Зноў першаверасень, званок на ўрок… Гадок мінае ўжо каторы, а не забыць: па школьным калідоры іду, хвалююся, чаканю крок… У светлым класе з сябруком садзімся мы аж на “Камчатцы”… І пішам вершыкі пра шчасце, пра родны кут, пра бацькаў дом, страчым пра першае каханне – чарпаем ці не ў Пушкіна натхненне, – ў радках – юначыя жаданні, ў радках – высокія памкненні… І хочацца ўжо быць дарослым… Я і сягоння, праз гады, – і ні сумненняў, ні жуды – не йшоў бы – бег у тую восень… Игорь Вербовик Народное единство Много наций и народов В Беларуси небольшой

Контекст: Пусть годами мудрее и старше, Но душой молода и в 700! Игорь Вербовик Не пакласці яго Ў кішэнь ці ў руку

Контекст: Советской улицей пройди, Места святые посети! Игорь Вербовик