Контекст: 00 Розгалас Успомніце творы Якуба Коласа, Янкі Маўра, Віталя Вольскага, Рыгора Ігнаценкі, Кастуся Кірэенкі, Змітра Бяспалага, Яўгена Крамко, Вячаслава Лапціка, Уладзіміра Ягоўдзіка і іншых мастакоў слова — і вы адчуеце неверагодную асалоду судакранання са словам і роднымі краявідамі, пачуеце пах травы і лясных дрэў, разгледзіце глыбіню азёрных вачэй, пабяжыце следам за рэкамі і ручаінамі… І сёння ў беларускай літаратуры працуе яркі, самабытны празаік, які, перш-наперш з разлікам на юнага чытача, зазірае ў таямніцы беларускай прыроды, падарожнічае па нацыянальных парках, запаведніках, узіраецца ў прыгажосць лясоў, знаходзіць словы, каб расказаць пра Прыпяць і Днепр, Нёман і Дзвіну, пра Бярэзіну, Белавежскую пушчу і іншыя вечныя скарбніцы, вечныя цуды жыцця… Імя гэтага сама ахвярнага ў служэнні адной тэме творцы — Валерый Кастручын