Контекст: Неяк паехалі Макар Кузьміч з лесніком на кані па справах у невялікую лясную вёску Ала, за 8 км ад Іскры; Мясцовая самагонка дужа спадабалася, і «куляў» Макар Кузьміч чарку за чаркай; Ногі дрэнна слухаліся Макара Кузьміча, і галава не надта кеміла; Макар Кузьміч настолькі ўжо не цяміў, што схапіў дзеда Арцёма – і ў куток да плота; Дзед – у крык, ляснік пачаў яго бараніць: «Макар Кузьміч, гэта ж Арцём!» – «Не, ета баба!» – «Макар Кузьміч, Арцём!» – «А чаго спадніца доўгая?» – «Гэта ж не спадніца, а плашч, дождж жа збіраецца!» – «Не, ета спадніца, ета баба!» Тут падышлі яшчэ людзі, ледзь адарвалі ляснічага ад дзеда, павялі да воза