Контекст: За йма ецца жы ва пі сам Ян Люц зін ужо дзе вяць га доў; Ка лек цыя, прад стаў ле ная сён ня, бы ла ство ра на Ян Люц зін па сля пры езду ў Бе ла русь, ка лі дзяў чы на па ча ла моц на су ма ваць па ра дзі ме: “Мне ве ль мі ха це ла ся пе рад аць сваю лю боў і ту гу па Кі таі, яго вы тан ча ных пей за жах, а так са ма па ка заць бе ла рус ка му гле да чу спе цы фі ку кі тай скай ку ль ту ры; — Хо чац ца падзя ка ваць Ян Люц зін, бо яна ства рае маг чы масць ды яло гу па між на шы мі ку ль ту ра мі і спры яе іх уз ае маў зба га чэн ню; Свае кар ці ны Ян Люц зін пі ша ў спа кой най аб ста ноў цы, у адзі но це; Ад нак Ян Люц зін пры зна ецца, што ў хут кім ча се пла нуе на пі саць і Бе ла русь: “Мне ве ль мі спа да ба лі ся Мін скі чы гу нач ны вак зал і бе ла рус кія хра мы