Контекст: –Што ты сказала? Ты завяшчала сваю маёмасць Алене Хаменка? Дык чаму ж ты маўчала так доўга? Можа, ты і ключ ёй дала? –Не, ключа ў Ленкі няма, – сказала я; Зразумей – мая Ленка! Сяброўка з дзяцінства… Мая адзіная сапраўдная сяброўка… Але Дзяніс мяне ўжо не слухаў – схапіў тэлефон, націснуў на некалькі кнопак і чужым, адстароненым голасам стаў даваць камусьці адрывістыя ўказанні: прыватны сектар, Хаменка Алена, так, каля інтэрната камвольшчыкаў… Якраз насупраць… –Дзяніс, гэта немагчыма, – спрабавала спыніць яго дзеянні я