Контекст: І ў якасці прыкладу такога дзеяча назвала… Язэпа Дылу, да чыёй кнігі Адам Восіпавіч амаль паўвека таму напісаў прадмову

Контекст: Горад у Гродзенскай вобласці, непадалёк ад якога, у вёсцы Расолы, 90 гадоў таму, 7 жніўня 1932 года, нарадзіўся выдатны беларускі вучоны-літаратуразнаўца, пісьменнік, журналіст, перакладчык, грамадскі дзеяч Адам Восіпавіч Мальдзіс

Контекст: Узначальваючы гэтую справу, Адам Восіпавіч стаў прэзідэнтам Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў, старшынём мемарыяльнай камісіі Саюза беларускіх пісьменнікаў, старшынём камісіі "Вяртанне" Беларускага фонду культуры і г; Адам Восіпавіч і сам шчыра ўсім дапамагаў, раіў, падказваў, ён адкрываў для ўсіх новую Беларусь; Хаця Адам Восіпавіч узнагароджваўся медалём і ордэнам Францыска Скарыны, медалём "100 гадоў БНР", польскімі ганаровымі адзнакамі, меў званне заслужанага дзеяча польскай культуры, і сёння ўзнікаюць у вертыкальшчыкаў праблемы па ўшанаванні памяці вялікага беларуса

Контекст: Славуты літаратуразнавец, гісторык, культуролаг, даследчык, энцыклапедыст, пісьменнік і грамадскі дзеяч, Адам Восіпавіч быў годным нашчадкам першадрукара і асветніка Францішка Скарыны, чый партрэт аздабляў ягоны кабінет; Да юбілею Адама Восіпавіча і нашая падборка гісторый пра яго; Падчас аднаго «круглага стала» хтосьці з прысутных кінуў папрок Адаму Восіпавічу: – Як вам не сорамна?! Нават наш прэзідэнт займае толькі дзве пасады, вы ж акупавалі ажно шэсць! Мальдзіс спачатку быў разгубіўся, бо тых пасадаў у яго, калі ўлічыць членства ў рэдкалегіях і ўсялякіх навуковых і экспертных радах, было не шэсць, а больш за сорак

Контекст: Сустракаючыся ў Ватыкане з Папам Рымскім Янам Паўлам ІІ, Адам Восіпавіч гаварыў, што жыццё і душпастырская дзейнасць гэтых святароў заслугоўвае таго, каб аднесці іх да ліку блаславёных і нават прылічыць да ліку святых

Контекст: Хоць пазней сам Адам Восіпавіч даволі крытычна ставіўся да гэтай сваёй працы, расказваў, што пакрэслілі цэнзары, прымусілі зрабіць мноства істотных купюр і цяпер яе варта было б пісаць па-іншаму, кніга вельмі хутка стала бібліяграфічнай рэдкасцю на Астравеччыне і цяпер карыстаецца вялікім попытам у землякоў

Контекст: Раз маў лялі гадзіны дзве ці тры: пілі гарбату з хатнім варэннем, што я пры­ везла ў якасці гасцінца, Адам Восіпавіч расказваў пра школу, аднакласнікаў; Шмат цікавага пра сябе і сваю сям’ю паведаміў тады Адам Восі­ павіч: як бацька ў Першую сус­ ветную вайну трапіў у палон і за­ тым дабіраўся дахаты з Баварыі пехатой; чаму іх хата ў Расолах была адзіная ў акрузе крытая гонтам; як Адась, які вучыўся на адны «пяцёркі», не атрымаў за­ латы медаль і атэстат сталасці яму выдалі толькі пасля таго, як з Белдзяржуніверсітэта па­ тэлефанавалі ў райкам партыі і пацікавіліся, чаму выпускніку не аддаюць дакумент аб заканчэнні школы; Падчас той першай сустрэчы Адам Восіпавіч падарыў мне кнігі – уласныя і іншых аўтараў з іх аўтографамі, гранкі аповесці «Восень пасярод вясны», аўтарэфераты канды дацкай і до­ ктарскай дысерта цый, тэлефон­ ны даведнік, асабістыя блакноты, граматы; А самыя, на мой погляд, каш­ тоўныя – школьны дзённік Маль­ дзіса «Прыгоды Адася», на пі са ны па­польску, і экслібрыс, дзе на фоне варнянскай вежы – вершнік, у якога замест кап’я – пяро, з надпісам «Кніга Адама Маль­ дзіса», – пакінула на той час, калі ў Сш №1 адкрыецца музей выпускнікоў, ідэю якога выказаў у свой час Адам Восіпавіч і пра які я таксама мару; Адам Восіпавіч выйшаў да нас сівы, як лунь, няголены – і кінулася ў вочы яго падабенства з Эрнэстам Хэмінгуэем: прыгожы выскародны твар, белая барада… Вельмі шкадую, што не зрабіла тады фотаздымак; Відаць, Адам Восіпавіч па­ранейшаму імкнуўся праца­ ваць; Падчас нашай размовы зазваніў тэле­ фон, Адама Восіпавіча запрашалі ў купалаўскі тэатр на нейкую імпрэзу – ён ветліва адмовіўся; Мы пасядзелі так некалькі хвілін – і я не столькі зразумела, як ад­ чула, што бачу Адама Восіпавіча ў апошні раз… Удзячна лёсу і Богу, што звялі мяне з гэтым выключным чала­ векам – Адамам Мальдзісам – і я змагла зведаць яго веліч і аднача­ сова – прастату; Генадзь Бычко, намеснік старшыні Астравецкага райвыканкама: – Як для Астравецкага раёна, так і для ўсёй Беларусі смерць Адама Восіпавіча стала вялікай стратай; Людміла Кухарэвіч, паэтэса: – Абавязак усіх жыхароў Астравеч­ чыны і тых людзей, якія ведалі Адама Восіпавіча, – захаваць пра яго па­ мяць – малітвай, словам, справай; Адам Восіпавіч стараўся, каб наша роднае слова жыло, вяртаў нам гісторыю – яму абавязкова трэба паставіць помнік у Астраўцы; Яна, мне здаецца, таксама была б добрай памяццю пра Адама Восіпавіча Мальдзіса

Контекст: Ён асіліў тытанічную працу дзеля таго, каб разбурыць “убіты ў галовы не без дапамогі суседзяў міф пра непаўнацэннасць беларусаў – гістарычную, культурную, побытавую… Маўляў мелі мы толькі курныя хаты, лапці на нагах, каўтун на галаве, тужлівыя песні ды скаржлівыя казкі”… З яго плёну паўстае зусім іншая Беларусь, якой можна ганарыцца: з багатым гістарычным мінулым, Адам Мальдзіс – рыцар беларускай культуры Так назваў некалі Адама Восіпавіча Мальдзіса ў прадмове да яго кнігі “І ажываюць спадчыны старонкі” Генадзь Кісялёў, які пісаў: “Добра, што ў нашай навуцы, літаратуры, культуры працуе Адам Мальдзіс, сапраўдны рыцар навукі і пісьменства, які, накрэсліўшы на сваім шчыце годны дэвіз, пераможна б’ецца на розных турнірах свету ў славу адзінай Дамы сэрца – Беларускай культуры

Контекст: Іаланта ВАЛУЕВІЧ Мне, бібліятэкару, імя Адама Восіпавіча Мальдзіса стала вядома гадах у 70-х; Не дачакалася: Адам Восіпавіч неаднойчы гаварыў, што гэтую кнігу трэба пісаць па-новаму, бо цэнзура і самацэнзура прымусілі выкінуць з яе самае каштоўнае; Адама Восіпавіча часам запрашалі на мерапрыемствы ў цэнтральную бібліятэку – і я слухала яго аповеды і здзіўлялася эрудыцыі, глыбокім і разнастайным ведам, яго ўменню данесці ўсё да слухача лёгка, проста і зразумела; А пасля Адам Восіпавіч падштурхнуў мяне збіраць звесткі пра Сваяка, пакуль яшчэ ёсць у каго спытаць; У 1993 годзе да 110-годдзя другога выбітнога святара-паэта, нашага земляка Янкі Быліны Адам Восіпавіч прывёз у Клюшчанскі касцёл беларускі хор з Мінскага парафіяльнага касцёла на Залатой Горцы на чале з пробашчам Міхалам Сапелем; Я ўдзячна Адаму Восіпавічу, што ён абудзіў у ва мне цікавасць да краязнаўства; Сёлета, пачуўшы сумную вестку, што наш знакаміты зямляк адправіўся ў лепшы свет, паабяцала, як толькі растане снег, заняцца ачысткай прыроднага помніка, каля якога ў апошні раз у нашым краі быў Адам Восіпавіч; Для мяне Адам Восіпавіч стаўся тым, хто канчаткова зрабіў мяне грамадзянінам сваёй краіны, – праз прыклад ахвярнай працы на карысць Бацькаўшчыны, штодзённы грамадскі і навуковы чын, праз сваю людскасць і чуласць да кожнага чалавека, незалежна ад яго маёмаснага стану і палітычных поглядаў; Сёння публікацыямі Алеся Юркойця і Іаланты Валуевіч мы адкрываем рубрыку «Помнім, шануем, вучымся» Спадзяемся, што нашы чытачы падзеляцца сваімі ўспамінамі пра Адама Восіпавіча Мальдзіса – і прыадкрыюць невядомыя старонкі яго жыцця, рысы харак­ тару, здабыткі і ўнёсак у жыццё Астравеччы­ ны і яе людзей

Контекст: І неўзабаве ў газеце «Літаратура і мастацтва» з’явілася публікацыя маіх вершаў з уступным словам Адама Восіпавіча; Нехта асабіста ведаў добрага і шчырага Адама Восіпавіча, для некага ён – чалавек-легенда, неаспрэчны аўтарытэт, які ўсё жыццё рупіўся пра Беларусь і родную Астравеччыну; Сталічныя сябры і паплечнікі Адама Восіпавіча, расказаўшы пра яго неацэнны ўнёсак ў беларускую гісторыю, культуру і літаратуру, падкрэслілі, што найлепшым помнікам Мальдзісу стане перавыданне яго твораў, запіс успамінаў пра яго – і сваё слова ў гэтай важнай справе павінны сказаць жыхары Астравеччыны, якіх ён так любіў